Cacaoboeren helpen als superpower

Ria Schenk
10 mrt 2019
2 minuten om te lezen

Zaterdag 9.30u Ik schrijf in mijn planner dag 3 van de 40-dagen-bloggen-challenge. Zal ik het ooit kunnen? Waar vind ik mijn Superpower om als overwinnaar op het podium te staan? Twee jaar geleden nam ik een besluit en ging ik naar een -Nooit-meer-op-dieet-coach. Waar sta ik nu? Waar wil ik naartoe? Sinds ik uit de buik van mijn moeder het levenslicht zag, meer dan een halve eeuw geleden, ben ik verliefd. Verliefd op.... melkchocolade. Chocolademelk, Meurisse chocolade = absolute topper! , chocolade paaseieren, Cote d’or chocolade, Jacques chocolade, Nutella, koekjes met chocolade, pannenkoek met warme chocoladesaus..... Ja, zelfs de koffie met chocolade genaamd chococino, moest geproefd en meer dan goedgekeurd worden door mij! Zeg nu zelf, wie kan zo’n bakje troost met zo’n zwoel Italiaans klinkende naam weerstaan? Komt het water je ook al in de mond ? Slurp.... ;) Door de jaren heen is chocolade mijn beste vriend geworden, mijn soulmate. Mijn ogen gingen open toen ik van mijn coach moest opschrijven op welke momenten ik behoefte had aan chocolade. Ai, het werd me pijnlijk duidelijk. Je kan het zo gek niet bedenken. Was ik me aan t vervelen? Mijn mateke was daar. Had ik kou? Even naar de keukenkast lopen. Kon ik mijn tranen niet bedwingen? Geef me maar een pralinneke, mijnheer. Enfin mijn guilty pleasures, zoete zondes, noem het zoals je wil, ik kon geen dag meer zonder. “Het gaat een reis worden met vallen en opstaan” zei mijn coach. “Het is geen kant-en-klaar-te-volgen programma zoals bv het soepdieet of het eiwitdieet.” “Integendeel”, verzekerde mijn coach me “je gaat NOOIT MEER OP DIEET!!” (= haar passie en naam van haar succesvolle onderneming) DAT is de clou, jouw sleutel tot succes...... Ik wil je de ups en downs besparen die ik de afgelopen twee jaar heb meegemaakt. Wat ik wel kan zeggen, is dat ik niet wist dat er zoveel water in mijn lijf zat dat er uit moest en dan bedoel ik niet pipi. Menslief , Ik heb wat afgeweend......krokodillentranen met tuiten. Boos, blij, verward, hoopvol, doodmoe, bang, vol energie, heel de reutemeteut is gepasseerd. Mijn burnie-out had daar ook wel een steentje toe bijgedragen maar dat is een ander verhaal. Ik heb vanalles geprobeerd zoals pure chocolade (weetjewel, de 85% cacao) omdat het gezonder voor me zou zijn dan melkchocolade. Ik vind het niet lekker. Het hoeft ook niet! Nu MAG ik af en toe een stukje melkchocolade eten van mezelf en kan ik er ten volle van genieten. Waar sta ik vandaag? Het is als leren kruipen. Stap voor stap kom ik er. Soms zijn het babystapjes. Ik focus me momenteel op regelmaat. Ik maak er een gewoonte van om veel water te drinken. Voor mij op tafel zie ik een fles water. Ik lees: chaudfontaine, een uniek Belgisch kwaliteitswater ontspringt aan de voet van de Ardennen en wordt met veel zorg door de natuur beschermt. Klinkt niet slecht he? En om toch het nuttige aan het minder gezonde te koppelen: Ik kocht chocolade van Nicaragua. Voor 2 euro help je de cacaoboeren daar (zie link). Smakelijk en opgepast! Chocolade is niet je maat, je eet het met mate(n) :)