Een gouden standbeeld voor de uitvinder-held van het mini-chocolaatje

   (Foto standbeeld / joinz.nl) 

Ik zit aan een eiken keukentafel. 

De geur van verse koffie. 

Ik ontvouw het zilver papiertje voor me en neem het mini cote d’or chocolaatje eruit. Je kent ze wel : de crème de la crème onder de chocolade! Hoewel ik weet dat pure chocolade gezonder is, neem ik toch melkchocolade! Gewoon omdat het mag en kan en ik die gewoon veel lekkerder vind! 

Ik vind die minikes van cote d’or zo mooi gemaakt! Van die ietsiepietsie mini-reepjes. 

Ze zouden gemaakt kunnen zijn voor kaboutertjes..... 

De mens die die klein-heerlijkheidjes bedacht heeft, moet gevoel hebben gehad voor sprookjes.... 

De naam zegt het allemaal: d’or. Die chocolaatjes verdienen een gouden trofee, die mens een gouden standbeeld!! 

Ik voel de zoetigheid zachtjes smelten in mijn mond en geniet! Een hemels genot! Wat een zaligheid! 

Het geluid van de wasmachine zet me terug met mijn bips op de stoel en mijn voeten op de grond. 

Ik concentreer me op de geluiden rondom mij. Veel geluiden......Een fluitend vogeltje in de tuin, tv-geluiden....de wind. Ik sluit mijn ogen. Mijn goesting om nog een chocolaatje te nemen is verdwenen. Nu voel ik dat ik behoefte had aan STILTE. Wanneer is het ooit echt stil in mezelf, in mijn hoofd? Eén goddelijk gouden genietje, daar hou ik het voorlopig bij en nu hopla die k*nt omhoog en bewegen! Zitten is mijn hobby, meer bewegen is mijn doel! ;)