Latté en zeepbellen

Ik staar voor me uit. Gedachtenloos. Mijn hoofd leeg. Of juist vol? Zoals mijn kopje koffie.

Overheerlijk vind ik het om op een winterochtend in mijn rood - wit geruite, flanellen , warme pyjama te nippen van een latté. Latté klinkt gewoon veel chiquer dan koffie met melk. 

Het klinkt en is megalekkerrrrr. Mmmmmm

Mijn oog valt op het schuimkraagje in de koffie. Talrijke kleine bubbeltjes die zwemmen in mijn glas. Één voor een ploffen ze open.

Het doet me terugdenken aan zeepbellen blazen.

Hoe simpel en leuk was het om een bel zo lang mogelijk te volgen in de lucht tot ze uiteindelijk op de grond neerstreek. Al die kleurtjes van de regenboog in een vederlicht zeepbelletje! 

Maar goed ik had het dus over koffie....

Ik doe koffie in een glas omdat ik de kleurverschillen dan goed zie. Ik vind dat echt mooi. Verschillende laagjes boven elkaar. Ik stel het roeren zolang mogelijk uit.

Het is zoiets als niet door de sneeuw lopen omdat het er zo mooi bij ligt, die verse sneeuw. Als een tapijt van witte poedersuiker. Daar kan je toch alleen maar gelukkig van worden? Dat kan je toch niet verstoren door erdoor te lopen of weg te vegen.....die pure schoonheid van de natuur, zomaar uit de hemel gevallen.