Nu weet ik dat ik het niet weet...
Over bomen planten op je smart-phone
Er is een liedje waar ik de laatste tijd aan moet denken: "Et maintenant je sais...." Jean Gabin.
Ik kom nu op het punt dat ik weet dat ik het niet weet.
Het niet weten op zich vind ik in feite bijzonder leerrijk!
Het s'morgens niet weten wat je s'middags zal doen.
Ik, die altijd alles onder controle wil hebben, ik die zoveel moeite heb om los te laten, ik geniet nu van het "niet-weten".
Hoe lang gaat het herstel van mijn burn-out nog duren?
Hoe lang gaat het duren vooraleer ik mijn gezond gewicht bereikt heb?
Hoe lang gaat het duren voor ik een fitte meid (ik zag die term op instagram en vond dat wel een leuk woord) word?
Hoe lang nog voor ik in mijn droomjurkje kan dat op mijn moodboard staat te lonken naar mij?
Geen idee.
Ik weet het niet.
Het aandurven om het niet te weten.
Is dat dan wat ze noemen loslaten?
Is dat het mysterie waar ik al zo lang naar op zoek ben?
Je overgeven aan het universum, zoals ik ergens op internet las.
Karma.....
Is dit het?
Mijn hoofd dat altijd en overal een antwoord op wil hebben en nog liever gisteren dan vandaag.
Mijn lichaam dat niet wil wat mijn hoofd wil.
Mijn hart dat vaak in overdrive gaat en alles heel intens beleeft en voelt.
Mezelf durven verliezen in het niet-weten.....
Ergens voelt het wel enorm bevrijdend en vernieuwend....
Durf!
Hey, ik herinner me dat dit een van mijn 5D's is uit mijn blog van 20 maart.
Dromen, denken, durven, doen, dankbaar.
Daar had ik het over focus.
Ik ben iemand die zeer snel mijn focus uit het oog verliest.
Sinds enkele dagen test ik de app Forest op mijn phone.
Je kan op die app een tijd instellen.
Zolang die tijd (een soort timer) loopt, kijk je niet op je smartphone.
Man, dat is een eye-opener voor mij.
Na 10 minuten wil ik iets opzoeken wat op dat moment in mijn hoofd opkomt. Hey, jij daar,...... Stop ............ , de stem van mijne app die er mij op wijst dat de vooropgestelde 60 minuten nog niet voorbij zijn.
Na 30 minuten wil ik een bericht sturen. Oeps weer die terechtwijzende stem dat de 60 minuten nog niet om zijn.
Hoe beter ik het doe, als ik me dus aan de ingestelde tijd houd, hoe meer bomen ik kan planten, virtueel wel te verstaan....
Omdat ik een natuurmens ben en bomen erg belangrijk vind (zelfs virtuele), doe ik nog een poging.
Het lukt me beter en beter....
Plots besef ik dat ik nog moet ontbijten als ik mijn knorrende maag tevreden wil stellen.
Focus Ria, focus!
Wat waren de plannen voor vandaag?
Opruimen en poetsen!
Wat heb ik al gedaan?
Huuum.
Mijn boterhammetjes met aardbeien gegeten.
En Matcha thee gedronken (het is gezond en daar krijg ik energie van....)
Aan de ene kant wat meer controle loslaten en aan de andere kant wat meer focussen.
Misschien dat ik op die manier mijn hersenen kan herprogrammeren?
Dat zou fijn zijn!
En nu ga ik opruimen en poetsen.
Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet en dat is ook best oké.
